Σχετικά με τις εξελίξεις στα ελληνικά σχολεία του Μονάχου.
Τους τελευταίους μήνες οι γονείς και οι μαθητές των ελληνικών σχολείων του Μονάχου και
ειδικά του 4ου Δημοτικού Σχολείου Μονάχου ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο κλεισίματος του
σχολείου τους και την συγχώνευσή του στα υπόλοιπα δημοτικά σχολεία. Παράλληλα, ορατός υπήρξε ο
κίνδυνος να συγχωνευτούν και τα 2 γυμνάσια του Μονάχου, ενώ πρόβλημα στέγασης έχει προκύψει και
για το λύκειο του Μονάχου.
Αφορμή αποτέλεσε για μια ακόμη φορά η αδυναμία πληρωμής του ενοικίου του κτιρίου από
πλευράς του ελληνικού υπουργείου. Η άμεση οργάνωση και κινητοποίηση των γονιών έκανε δυνατό να
αποφευχθεί κατ’ αρχήν το κλείσιμο του δημοτικού σχολείου, παραμένει όμως ανοιχτό το θέμα της
στέγασης του Λυκείου. Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν ότι όταν οργανωνόμαστε και παλεύουμε συλλογικά
μπορούμε να εμποδίζουμε αρνητικές εξελίξεις.
Ως επιτροπή Αγώνα Μεταναστών στο Μόναχο στηρίζουμε τον αγώνα των γονιών ενάντια σε
οποιοδήποτε κλείσιμο σχολείου, όταν φυσικά δεν εξασφαλίζεται εναλλακτική λύση που να καλύπτει
ολοκληρωμένα τις ανάγκες των μαθητών. Θέλουμε όμως να αναδείξουμε ότι μπορεί η συγκεκριμένη
εξέλιξη μερικώς να αποφεύχθηκε, παραμένει όμως η αιτία που οδηγεί στη συνεχή υποβάθμιση της
ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, που δεν είναι άλλη από την πολιτική που εφαρμόζεται όλα
αυτά τα χρόνια από τις ελληνικές κυβέρνήσεις.
Για αυτό το λόγο, δεν πρέπει να μας ξεγελούν οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης και του
ελληνικού υπουργείου παιδείας με τα καλοπιάσματα και την αποπροσανατολιστική τους στάση, γιατί
είναι αυτοί που ευθύνονται για το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις πολλών ελληνικών σχολείων τα
τελευταία χρόνια στη Γερμανία, αλλά και αντίστοιχα στην Ελλάδα, για το κλείσιμο πολλών Τμημάτων
Μητρικής Γλώσσας, για τα κενά σε διδάσκοντες και τις χαμένες ώρες, για τις μόνιμες ελλείψεις σε
υλικοτεχνική υποδομή (κτίρια, βιβλία). Είναι αυτοί που ευθύνονται για τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο
χωρίς δικαιώματα των δασκάλων, που αμοίβονται με απολαβές που δεν ανταπεξέρχονται στα αυξημένα
έξοδα της ζωής στο Μόναχο. Είναι αυτοί, τέλος, που ευθύνονται για την οριστική απώλεια του υπο
ανέγερση κτιρίου που θα στέγαζε ελληνικό σχολείο στο Μόναχο.
Παράλληλα, αυτή η ελληνική κυβέρνηση δεν διστάζει να συμφωνεί και να ψηφίζει, πριν ένα
μήνα, και τέταρτο μνημόνιο με βαριά μέτρα εις βάρος του λαού μας, που υποφέρει κάτω από τις
συνέπειες των προηγούμενων τριών μνημονίων και της οικονομικής κρίσης των τελευταίων οκτώ
χρόνων. Με τα μέτρα αυτά μειώνει για μια ακόμη φορά συντάξεις και μισθούς, μέσα και από την
αύξηση της φορολογίας και την περαιτέρω περικοπή επιδομάτων, χτυπά έμμεσα και άμεσα εργατικά
δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει φοροελαφρύνσεις, επιδοτήσεις και διευκολύνσεις όπως η
κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στους εφοπλιστές, τους επιχειρηματίες του εμπορίου, τους
μεγαλοξενοδόχους, τους τραπεζίτες κτλ. Παραμένει, λοιπόν, ο κίνδυνος κλεισιμάτων και
συγχωνεύσεων σχολείων αφού συνεχίζει να εφαρμόζεται η ίδια πολιτική.
Μήπως όμως τα σχολεία στη Βαυαρία δεν κινδυνεύουν επειδή τα έξοδά τους καλύπτονται
κυρίως από το βαυαρικό κράτος; Η προσπάθεια «απαλλαγής» του Ελληνικού ΥΠΕΠΘ από το «έξοδο»
της παροχής Ελληνικής Παιδείας στα παιδιά των μεταναστών στη Γερμανία και αλλού, είναι στην
πρώτη γραμμή της ατζέντας ΚΑΘΕ Ελληνικής Κυβέρνησης εδώ και 10ετίες! Με το πρόσχημα του
«πιλοτικού» δίγλωσσου προγράμματος στο Μόναχο και την ταυτόχρονη απαξίωση γυμνασίων και
λυκείων, με τα εμπόδια στην απρόσκοπτη χρηματοδότηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας των παιδιών
των Ελλήνων μεταναστών, αλλά και με το μάτι κλεισμένο σε εργολάβους και καλοθελητές που
καραδοκούν στη γωνία για να «προσφέρουν» ιδιωτική εκπαίδευση σε όποιον έχει τα «μέσα» να το
κάνει, οι Έλληνες μετανάστες ζουν πάντα με το άγχος και την ελπίδα ότι τα παιδιά τους δεν θα
πεταχτούν στα κατώτερα σχολεία του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά θα μπορέσουν
ισότιμα να διεκδικήσουν το μέλλον τους.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι πρωτοπόρο, με βάση τις
αναλύσεις και γερμανικών ινστιτούτων και κέντρων, στο διαχωρισμό και ξεκαθάρισμα των μαθητών
από τα 10 τους κιόλας χρόνια σε αυτά που “παίρνουν τα γράμματα” και έχουν πρόσβαση στα καλύτερης
ποιότητας σχολεία (Gymnasium) και σε αυτά που “δεν τα παίρνουν” και οδηγούνται στα
υποβαθμισμένα σχολεία 2ης κατηγορίας (Realschule και Mittelschule ή Hauptschule και Gesamtschule
σε άλλα κρατίδια). Ταυτόχρονα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις γερμανικών σχολείων όπου οι γονείς
καλούνται να καλύπτουν οι ίδιοι έξοδα π.χ. για τον καθαρισμό του σχολείου ή για τα βιβλία των
παιδιών τους. Μπορούμε, συνεπώς, να καταλάβουμε ότι η κατεύθυνση και από το γερμανικό κράτος
είναι η αναγνώριση των πτυχίων των ελληνικών σχολείων ως ισοδύναμα των κατώτερων γερμανικών
σχολείων, μην εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα επαγγελματικά δικαιώματα και αφήνοντας τα παιδιά μας,
όπως και τα παιδιά των Γερμανών εργαζομένων, έρμαια στο καθεστώς της μαθητείας (Ausbildung)
χωρίς δικαιώματα και με χαμηλούς ή ανύπαρκτους μισθούς.
Αντίστοιχα, θεωρούμε ότι αποτελεί στάχτη στα ματιά των γονιών και των μαθητών η μετεξέλιξη
κάποιων ελληνικών σχολείων σε δίγλωσσα που επισφράγισε και ο νόμος του 2016, χωρίς ουσιαστικά
μέτρα για το πρόγραμμα, τη δομή και το περιεχόμενο, την εκπαίδευση-επιμόρφωση και επιλογή των
κατάλληλων εκπαιδευτικών.
Θέλουμε να εκφράσουμε τον εξής προβήματισμό: Τα παιδιά μας που ζουν και μεγαλώνουν στην
Γερμανία, έχουν ανάγκη από διαφορετικό σχολείο από αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά των
Γερμανών, των Τούρκων και των άλλων εθνικοτήτων; Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από ολοκληρωμένη
μόρφωση, που θα καλλιεργεί την κριτική τους σκέψη και θα τα εξελίσσει σε ολοκληρωμένες
προσωπικότητες ενταγμένες στο κοινωνικό περιβάλλον όπου ζουν. Έχουν ανάγκη από μόρφωση ενιαία,
δημόσια και δωρεάν για όλους που θα τους εξασφαλίζει τα απαραίτητα επαγγελματικά δικαιώματα για
ίσες ευκαιρίες στη μετέπειτα ζωή τους στη Γερμανία. Απαραίτητο συστατικό αυτού του σχολείου θα
πρέπει φυσικά να είναι η παροχή μαθημάτων ελληνικής γλώσσας, ιστορίας, εθίμων και παραδόσεων της
χώρας μας, με ευθύνη του ελληνικού υπουργείου παιδείας, εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα σε κάθε
παιδί να συνεχίσει τη ζωή του είτε επιλέξει να παραμείνει στη Γερμανία, είτε να επιστρέψει στην
Ελλάδα.
Η Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών θα καταβάλλει όλες τις δυνάμεις της για την στήριξη του
αγώνα των γονιών ενάντια στην υποβάθμιση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης. Καλούμε σε διαρκή
οργάνωση, ενημέρωση, συζήτηση, επαγρύπνιση και πάλη των γονιών, των καθηγητών και των
μαθητών, γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να παλέψουμε αποτελεσματικά για τα δικαιώματά μας.
Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών Μονάχου
https://epitropimonachou.wordpress.com/
epitropi.agona.monachou@gmail.com
V.i.S.d.P.: P. Mentis, 33330 Gütersloh
